Het verlies van een partner is zwaar, maar kan ook een bijzondere band verdiepen. Thérèse Boer (54) verloor in april haar man Jonnie, Astrid Joosten (67) werd in 2012 weduwe. Hun jarenlange vriendschap helpt hen om dit verlies te dragen en troost te vinden in moeilijke momenten, delen ze in VROUW.”Al een week na Jonnie’s overlijden lag er een belastingbrief op de mat. Zo confronterend”De vriendschap tussen Astrid en Thérèse gaat bijna 25 jaar terug, toen ze elkaar ontmoetten in restaurant De Librije. “Het was zo gezellig. Ineens was het zomaar vier uur ‘s nachts”, vertelt Astrid. Thérèse vult aan: “Zo ging dat met Jonnie.” Hun gezamenlijke passie voor wijn leidde later tot twee boeken, proeverijen en het succesvolle wijnbedrijf ‘Astrid & Thérèse’. Maar het verlies van hun mannen bracht hun band nog dichter bij elkaar. “Alleen iemand die zelf zo’n verlies heeft meegemaakt, weet hoe ik mij voel”, zegt Thérèse.

Thérèse vertelt hoe ze de eerste keren zonder Jonnie doorbracht. “Heel bijzonder. Ook omdat dit de allereerste keer was dat ik sinds zijn overlijden alleen in een hotel heb geslapen. Dat kon ik tot nu toe niet. Vooraf was er altijd een vriendin bij, of onze dochter Isabelle.” De gastvrouw beschrijft de pijn van kleine, dagelijkse confrontaties. “Al een week na Jonnie’s overlijden lag er een belastingbrief op de mat. Zo confronterend.” Astrid benadrukt dat rouw voor iedereen anders is. “Van een 40-urige rouwweek met mijn kop onder de dekens knapte ik zeker niet op”, vertelt ze.Beide vrouwen delen hun persoonlijke manieren om met verlies om te gaan. Thérèse probeert haar leven zoveel mogelijk voort te zetten. “Ik werk graag en wil ook onder de mensen zijn. Toch komt het voor dat ik ineens niet meer wil. Dat gezelschap me te veel wordt.” Astrid vult aan: “Dan moet je gewoon weggaan. De meesten begrijpen je wel. Zo niet, dan is dat jammer.” Ze benadrukt ook wat je vooral niet moet doen. “Wat je echt niet moet doen, is zeggen: ‘Dat heb ik ook meegemaakt.’ Of: ‘Ik weet hoe je je voelt.'”

Ondanks het verdriet vinden de vrouwen ook momenten van hoop en nieuwe energie. “Het is heel belangrijk dat je altijd bij je eigen gevoel blijft”, zegt Astrid. Thérèse voegt toe: “Ik wil heel sterk zijn. Voor mijn kinderen, mezelf en ook voor Jonnie. Maar ik kom nog elke avond huilend thuis na mijn werk.” De vrouwen kijken voorzichtig vooruit naar 2026. “Ik wil met Thérèse natuurlijk door met de wijnen en op tv met de quiz2 voor 12, maar ik ga wel een dag minder werken. En ik ga eindelijk leren golfen”, deelt Astrid. Voor Thérèse zit dat anders. “Eerlijk gezegd verheug ik me nog nergens op als ik naar 2026 kijk.” Maar beiden weten dat hun vriendschap en onderlinge steun hen helpt om de komende tijd door te komen.Eerder mocht restaurant De Librije, dat Jonnie en Thérèse samen uitbouwden tot het enige Nederlandse driesterrenrestaurant, ook na Jonnie’s overlijden een ster blijven houden.