Zoals bekend heeft de moeder van John de ziekte van Alzheimer. In gesprek met De Telegraaf, en in zijn nieuwe boek ‘Ma, ik ben het’, probeert hij uit te leggen waarom hij het niet meer kan opbrengen naar het verpleeghuis te gaan.

Voordat Johns moeder werd gediagnosticeerd met Alzheimer, bezocht hij haar minimaal drie keer per week. Na een periode van verdwalen en vallen, vergissen en vergeten, werd er dementie geconstateerd. Inmiddels heeft John zijn moeder al tien maanden niet gezien.

Eerder liet De Wolf al weten dat de ziekte zo vergevorderd is, dat zijn moeder hem niet meer herkent. In zijn nieuwe boek ‘Ma, ik ben het’, vertelt de verdediger hoeveel pijn hem dat doet.

”Ze vloekt, wat ze vroeger nooit deed. Dat kan ik haar niet kwalijk nemen, al heb ik nooit ruzie met haar gehad. Ze is ziek, dus dat kan ik wel plaatsen.”

”Het is het niet-herkennen waarmee ik echt niet kan omgaan. Misschien is het een beetje egoïstisch dat ik zo graag wil dat ze weet wie ik ben. Maar ik zie dat het haar helemaal niets doet dat ik er ben, ik heb geen seconde het gevoel dat er contact is.”

”Als dat er maar voor een half procent wél was, zou ik zeker blijven gaan. Mij doet het meer pijn dan dat ik blij ben haar te zien.”

”Eigenlijk heb ik al afscheid van mijn echte moeder genomen. Nadat ik op de terugweg weer als een klein kind in de auto zat te huilen omdat ze me voor de zoveelste keer niet had herkend, besloot ik dat het genoeg was.”

Onbegrip

”Ik vind het raar dat mensen daar wat van vinden, omdat dit met gevoel te maken heeft. Iedereen doet dit op zijn of haar manier. Maar ja, tegenwoordig moeten we overal wat van vinden.”

”Voor de duidelijkheid: ik zeg niet dat dit dé manier is om om te gaan met een demente ouder. Er is geen goede of slechte manier. En ik zeg niet ’nooit’. Als mijn gevoel morgen zegt dat ik erheen wil, ben ik meteen onderweg.”

John de Wolf gebroken: ”Er zit geen leven meer in haar”