Met de verkiezingen van mei in aantocht laat Story enkele kinderen van politici aan het woord. Deze week gaan Liesbet (11) en Simon (14), de jongste telgen van de Antwerpse burgemeester Bart De Wever, de uitdaging aan.

Liesbet en Simon De Wever zijn maar wat blij dat hun vader in 2013 burgemeester van Antwerpen werd. Sindsdien zien ze hun papa vaker dan toen hij nog in Brussel werkte. “We bezoeken papa regelmatig op het stadhuis, dat combineren we dan met een etentje en wat shoppen”, vertelt Liesbet. “Ik vind het ook fijn om tijdens zijn vergaderingen koffie te brengen. Ik hoop dat papa nog lang burgemeester kan zijn. Bij de laatste verkiezingen in oktober hebben Simon en ik briefjes in de brievenbussen gestoken om hem te helpen. Ik wens hem veel succes bij de volgende verkiezingen, dat heb ik hem ook gezegd in mijn nieuwjaarsbrief. Als hij Vlaams minister-president zou worden, zal ik hem ook steunen. En als hij ooit uit de politiek moet stappen, moet hij misschien in een restaurant gaan werken. Hoewel, papa in de keuken, dat komt niet goed. Tenzij het is om de afwas te doen (lacht).”

Jullie vader is populair, maar heeft ook veel tegenstanders. Een bijl door het raam van jullie huis, een varkenskop op de oprit, doodsbedreigingen… Hoe gaan jullie daarmee om?

Simon: “Ik was op die momenten niet thuis, maar het was wel schrikken toen ik het hoorde en een plakkaat voor het stukgeslagen raam zag. Maar ik ben zelf nog niet in gevaar geweest en ik ben niet bang. Onze woning wordt goed beveiligd door de politie. In het begin was dat wennen, nu merk ik het nog amper.”
Liesbet: “Ik ben ook niet snel in paniek. Na die bijl wou ik wel weten hoe het met oma ging. Zij woont bij ons op het gelijkvloers en was op dat moment thuis. Toen bleek dat haar niets was overkomen, was ik gerust. Mensen schelden weleens aan ons huis, dan stuur ik een sms naar papa, maar tot nu toe was er nooit echt gevaar. Het stoort me niet dat er af en toe politie voor onze deur staat. En ik vind het leuk om gekke bekken naar de bewakingscamera te trekken (lacht).”