Op een avond in juni belt Laurens de politie: hij wil 2,5 miljoen euro ontvangen en zijn vriendin en dochter uit Amerika moeten een visum krijgen. Als dat niet gebeurt, laat hij 150 kilo explosieven ontploffen, vertelt hij.

De politie stuurt direct een onderhandelaar naar Laurens toe. Via camerabeelden zien agenten ook dat er veel draden door het huis lopen. De onderhandelaar weet hem uiteindelijk naar buiten te praten, waarna blijkt dat er helemaal geen explosieven aanwezig waren.

De avond vormt de climax van een periode waarin Laurens veel drank en drugs gebruikt. Hij drinkt dagelijks een tot twee flessen whisky en rookt soms wel dertig joints op een dag. Daardoor krijgt hij veel last van waanbeelden.

Na drieënhalve maand in de cel moet hij voor de rechter verschijnen. Daar vertelt Laurens dat hij geen herinneringen meer heeft aan de bewuste avond. Volgens psychologen heeft hij enkele psychische stoornissen en is hij verminderd toerekeningsvatbaar.

Verslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: „Het is zo moeilijk om dit te voorkomen. Laurens is meerdere malen behandeld voor zijn verslavingen, maar dat heeft niet gewerkt. Drank verdooft even, maar het helpt je niet op de lange termijn.”