Jessica en Twan van Bommel uit het Brabantse Wilbertoord zijn ten einde raad na een diefstal van de kluis uit hun huis. Daarin zaten foto’s en de geboorteakte van hun overleden zoontje Levi. “Het geld mag je houden, maar alsjeblieft, geef ons de persoonlijke spullen terug.”

Op Facebook vraagt Jessica om hulp: “Onze hoop is dat deze spullen ergens gedumpt zijn en iemand deze gaat vinden.” Toen ze vrijdagavond met haar man en twee kinderen op stap was, sloegen twee inbrekers toe in hun huis. Bij thuiskomst zagen ze een puinhoop en de inbrekers hadden de hele kluis meegenomen. “Ze moeten geweten hebben dat de kluis daar lag”, zegt moeder Jessica. “Er was verder niks weg, ze hebben verder nergens in gekeken.” 

Enige tastbare bewijs

In de kluis zaten behalve wat geld ook persoonlijke spullen die voor het gezin veel meer waard zijn. Zoals de geboorteakte van hun zoontje Levi die twaalf jaar geleden, een dag na zijn geboorte, is overleden. Ook zijn de foto’s en een video van de begrafenis die op cd’s stonden weg.

Ze hadden de kluis speciaal aangeschaft om ervoor te zorgen dat ze de ‘enige tastbare bewijzen dat hun kindje heeft bestaan’ niet kwijt zouden raken. “Zijn dood is het ergste dat we in ons leven hebben meegemaakt. Daarna is het nooit meer hetzelfde geweest”, zegt Jessica tegen RTL Nieuws. “Er ging zoveel door me heen toen ik bedacht wat er allemaal weg was. Ik was kapot, verdrietig, gesloopt.”

Ze heeft bewakingsbeelden van de twee inbrekers online gezet in de hoop dat iemand hen herkend. “Zouden ze de geboorteakte en fotobestanden van ons overleden zoontje Levi ook ergens voor kunnen gebruiken of worden deze ergens gevoelloos gedumpt?” Jessica spreekt de inbrekers rechtstreeks aan: “Het geld mag je houden, maar alsjeblieft, geef ons de persoonlijke spullen terug.”

‘Heel veel pijn’

De politie heeft op Burgernet een oproep aan de buurt gestuurd voor getuigen of mensen die camerabeelden hebben. Ook hebben agenten gisteren in de buurt rondgevraagd. “Ze helpen ons goed.”

Jessica en haar man krijgen het niet uit hun hoofd en hebben de bewakingsbeelden ‘al 100 keer teruggekeken’ in de hoop toch een aanwijzing te zien. “Wie heeft ons dit aangedaan, denk ik de hele tijd”, zegt Jessica. Ze vreest de spullen nooit meer terug te zien. “Ons doet het pijn, heel veel pijn.”