Het debat over veiligheid, geweld en asielzoekers in Nederland is de laatste weken opnieuw hoog opgelopen. Na een tragisch incident in Abcoude, waarbij een jonge vrouw van zeventien om het leven kwam, laaiden emoties op en schoot de discussie alle kanten uit.

Waar de een de nadruk legt op veiligheid en bescherming, kozen anderen ervoor om vooral de afkomst van de verdachte te benadrukken. Dat zorgde voor felle reacties – en een opvallende tegenstem.

Een Nederlandse vrouw besloot zich uit te spreken op sociale media en liet er geen twijfel over bestaan waar ze staat. Haar woorden werden massaal gedeeld: “Als je femicide en seksisme wil oplossen met racisme, ben je onderdeel van het probleem.”

Een uitspraak die veel losmaakt

Met deze boodschap raakt ze een gevoelige snaar. Ze wijst erop dat de kern van het probleem – geweld tegen vrouwen – niet opgelost wordt door het debat te verleggen naar afkomst of etniciteit. Sterker nog, door racisme toe te voegen aan de discussie wordt de werkelijke oplossing alleen maar verder uit beeld gedrukt.

Haar uitspraak zorgde voor duizenden reacties online. Voorstanders prijzen haar moed en benadrukken dat ze gelijk heeft: het draait om veiligheid en bescherming, niet om wij-tegen-zij. Tegenstanders vinden dat ze de realiteit negeert en dat herkomst wel degelijk besproken moet kunnen worden.

Waarom ze dit zegt

Femicide en seksueel geweld zijn thema’s die in Nederland al jaren spelen, los van afkomst of nationaliteit. Jaarlijks worden tientallen vrouwen het slachtoffer van geweld door partners of ex-partners, en ook seksisme en intimidatie zijn wijdverbreid.

Door dit probleem te koppelen aan één specifieke groep of afkomst, wordt de bredere realiteit volgens haar onder het tapijt geschoven.

Haar boodschap is dan ook helder: focus op de echte oorzaken en zoek naar oplossingen die voor álle vrouwen en mannen gelden, in plaats van te vervallen in racistische verklaringen.

Reacties uit de samenleving

Haar woorden werden breed opgepikt door sociale media en opiniemakers. Veel mensen herkennen het patroon dat ze beschrijft: maatschappelijke problemen worden vaak gekoppeld aan migratie of afkomst, terwijl ze in werkelijkheid overal voorkomen.

Tegelijkertijd is er ook kritiek. Sommigen vinden dat ze te kort door de bocht gaat en dat het wél belangrijk is om culturele verschillen te benoemen. Toch blijft de kern overeind: geweld tegen vrouwen is een probleem dat niet opgelost wordt door racisme, maar door beleid, preventie en een cultuurverandering.

De bredere context

Het debat over asielzoekers in Nederland is al jaren een bron van verdeeldheid. Elke keer wanneer een incident plaatsvindt waarbij iemand uit een opvanglocatie betrokken is, verschuift de discussie al snel naar de vraag of opvang en integratie nog wel houdbaar zijn.

De uitspraak van deze vrouw legt bloot hoe gevaarlijk die reflex kan zijn. Door de nadruk te leggen op afkomst, dreigt het eigenlijke probleem – in dit geval femicide en seksisme – ondergesneeuwd te raken.

Wat haar boodschap duidelijk maakt

De kracht van haar woorden zit in de eenvoud: wie racisme toevoegt aan een debat over geweld, draagt niet bij aan de oplossing maar aan verdere polarisatie. In plaats van een veiliger samenleving te creëren, worden groepen tegen elkaar opgezet en blijven de slachtoffers onbeschermd.

Ze roept op tot een eerlijker en menselijker gesprek: hoe zorgen we ervoor dat vrouwen zich veiliger voelen, dat signalen van dreiging serieuzer worden genomen en dat preventie beter werkt?

Conclusie

De uitspraak “Als je femicide en seksisme wil oplossen met racisme, ben je onderdeel van het probleem” is hard, maar raakt precies de kern. Het laat zien dat de discussie over asielzoekers en veiligheid vaak doorschiet in polarisatie, terwijl de werkelijke oplossing ergens anders ligt.

De vrouw die deze boodschap bracht, benadrukt dat racisme nooit de weg is naar een veiliger samenleving. De echte opdracht ligt in het bestrijden van geweld en het beschermen van kwetsbaren – ongeacht afkomst, geloof of achtergrond.

Deze uitspraak laat zien dat moeilijke onderwerpen als femicide en seksisme niet mogen worden misbruikt voor politieke of racistische agenda’s.

Alleen door de kern van het probleem aan te pakken – namelijk geweld en ongelijkheid – kan de samenleving daadwerkelijk veiliger en rechtvaardiger worden voor iedereen.