
Karyo werd in 1953 geboren in Istanboel als zoon van een Griekse moeder en een Turkse vader. Op jonge leeftijd verhuisde hij naar Parijs. Karyo was een polyglot, die vloeiend Frans, Engels, Spaans en Arabisch sprak. Hij begon zijn carrière in de Franse arthouse-cinema.
Eind jaren tachtig verwierf hij bekendheid met zijn hoofdrol in De Beer, een kaskraker die bijna negen miljoen bezoekers trok, waarin hij een berenjager speelde die overmand werd door wroeging. In 1990 speelde de acteur met de indringende blik en hoekige kaaklijn de dubbelzinnige rol van rekruteerder voor ‘Nikita’, de huurmoordenaar die Anne Parillaud vertolkte in de film van Luc Besson.
Schurkenrollen
In de jaren negentig maakte hij de overstap naar Hollywood. Bijrollen als schurk in succesvolle films als Bad Boys tegenover Will Smith en Martin Lawrence en een Russische minister van Defensie in Pierce Brosnans eerste Bondfilm GoldenEye, bezorgden hem internationale faam. Ook speelde hij een Franse officier in The Patriot met Mel Gibson. Daarnaast had hij rollen in films als 1492: Conquest of Paradise naast Gérard Depardieu en Addicted to Love.
‘Dit beroep heeft me geholpen een beter mens te worden’, zei Karyo in 2017 in een interview met de Franse krant Midi Libre. Dramatische kunst is een manier om toegang te krijgen tot een bijzondere, magische ruimte, die je betreedt in het gezelschap van andere mensen die deze impuls ook nodig hebben en misschien om perspectief op zichzelf te krijgen.’
Vanaf 2014 speelde Karyo twee seizoenen de rol van rechercheur Julien Baptiste in de BBC-serie The Missing. Hij hernam de rol daarna voor de spin-off Baptiste, die eveneens twee seizoenen telde.
De acteur had ook een lange theatercarrière en trad onder meer begin jaren tachtig op tijdens het Festival van Avignon. Karyo was ook actief als songwriter en muzikant. Hij bracht in de jaren 2000 twee albums uit.
De Franse minister van Cultuur Rachida Dati prees Karyo als ‘een complete kunstenaar, een genereus en discreet man, die behoorde tot de familie van acteurs die de Franse cinema haar kracht en diversiteit geeft’.
Gilles Jacob, voormalig voorzitter van het filmfestival van Cannes, noemde Karyo ‘een acteur op wie je kon rekenen, achter een kalme, bescheiden glimlach, met een zachte stem onder een ruig, ongeschoren lichaam’.