Marleen en Carlijn Lodder staan in de woning bij een gezin. De moeder is compleet in paniek en de kinderen gechoqueerd. Als de vrijwilligers van de dierenambulance een blik werpen in de achtertuin, begrijpen ze meteen waarom.

Het is ruim een jaar geleden dat moeder en dochter een melding krijgen. Ze zijn samen nog maar net actief als vrijwilligers bij de dierenambulance en rijden met hun wagen richting Enschede. Daar heeft een kat dringend hulp nodig. „Zo’n spoedmelding krijgt bij ons altijd prioriteit.”

Onderweg krijgen ze van de meldkamer te horen dat de kat een slagaderlijke bloeding heeft. Die melding krijgen ze niet vaak. „We waren ons al mentaal aan het voorbereiden op het geval dat het beestje met zo’n bloeding mee moest in de ambulance.”

Een groot bloedbad

Maar het blijkt nog erger dan gedacht. Wanneer de deur opengaat, treffen ze een gezin aan dat zichtbaar gechoqueerd is. „De moeder stond hysterisch in de deuropening. De tranen rolden over haar wangen. Ze was echt compleet overstuur. Heel verdrietig om te zien.”

Marleen en en haar dochter Carlijn beseffen direct dat dit geen alledaagse melding is. Als ze verder het huis inlopen en een blik op de achtertuin werpen, zien ze iets gruwelijks. „Het was echt een groot bloedbad. Zelfs de schutting in de achtertuin zat eronder. Het was vreselijk.”

Kinderen zien het gebeuren

In de achtertuin zien ze een olievat staan dat wordt gebruikt als brandton. „De bewoners hadden er een stuk uitgeslepen zodat het als vuurkorf kon dienen. Toen ze de achterdeur openden, is de kat in een rechte streep op dat gat afgerend. Die had waarschijnlijk al gezien dat er een muisje in rondliep.”

De jacht loopt voor de kat fataal af. Ze haalt haar eigen keel open aan een scherpe rand van de ton, met een slagaderlijke bloeding tot gevolg. Het gezin, met twee jonge kinderen, ziet het allemaal gebeuren. „We kwamen binnen als vrijwilligers van de dierenambulance, maar dit voelde meer als crisis-rouwverwerking.”

Taken worden verdeeld

Marleen en Carlijn verdelen de taken. De achtergrond van Marleen komt in deze situatie goed van pas. Ze is in het dagelijks leven werkzaam als hulpverlener. „Op dat moment wil je zo’n gezin zo goed mogelijk helpen. Ik heb geprobeerd de moeder te kalmeren en heb ook de kinderen even apart genomen.”

Ondertussen bekommert Carlijn, die in het dagelijks leven juffrouw is, zich om de kat. Die blijkt al te zijn overleden. Ze pakt een dekentje uit de dierenambulance en wikkelt het dode beestje erin. „Je zag alleen nog het lieve kopje van de poes. Zo konden de kinderen toch nog enigszins op een mooie manier afscheid van haar nemen.”

Katje blijft achter bij gezin

De vrijwilligers vragen aan het gezin of ze het katje mee moeten nemen. „Maar ze wilden het zelf graag houden om haar later te kunnen begraven of cremeren. Dus we hebben daarmee ingestemd. Zo konden zij dit rustig verwerken en als gezin samen afscheid nemen van hun kat.”

Inmiddels is het ruim een jaar later, maar dit incident zal Marleen en Carlijn altijd bijblijven. „Gelukkig voelen we elkaar op zo’n moment goed aan en hebben we daarna ook steun aan elkaar.” En het gezin? „Dat heeft ons, ondanks al het verdriet, uitgebreid bedankt voor alle hulp.”