Een bijzonder idee van Froukje en S10 om samen in de Ziggo Dome op te treden. Niet als gasten bij elkaars concerten of in een soort dubbelprogramma, eerst de een en dan de ander. Nee, tijdens de vier optredens die ze voor zichzelf hadden bedacht, vulden ze elk wel een eigen blokje, maar stonden ze vooral samen op het podium.

Vorige maand deden ze dat met succes twee avonden in de Brusselse Ancienne Belgique, dit weekend stond de Amsterdamse Ziggo Dome twee keer op het programma. Hoewel uitverkocht was de bovenste ring dicht, wat een eigen keuze zal zijn geweest. Misschien durfden Froukje Veenstra en Stien den Hollander (beiden 24 jaar) een tot de nok toe gevulde Ziggo Dome niet aan, al zou je denken dat ze inmiddels zoveel festivalervaring hebben dat zeventienduizend concertgangers geen probleem hoeft te zijn.

Maar het oogde zo wel wat intiemer, al was het begin van het twee uur durende concert nog een beetje stroef. De twee zangeressen stonden wat te ver uit elkaar en ieder een eigen videoscherm suggereerde een afstand die gelukkig snel verdween.

Een feest

Toen ze allebei een liedje hadden gezongen en ze in Zonder gezicht echt samenkwamen, begon het feestje pas goed. Want een feest werd het. S10 en Froukje presenteerden zich alsof deze twee vaandeldragers van de nieuwste lichting Nederlandstalig poptalent nooit anders dan samen gezongen hebben.

Het leek wel alsof niet alleen zijzelf maar ook hun muziek steeds meer naar elkaar is toegegroeid. De opgeruimde rockliedjes waarmee S10 op haar recente album Mijn haren ruiken naar vuur zo verraste, vormden een stijlbreuk met de meer op hiphop leunende muziek waarmee we haar leerden kennen.

Haar Have Fun, Weer verliefd en Joanne (‘ze haten je altijd’) waren een uitbundige opmaat naar een eerste hoogtepunt, Naar het licht. Een liedje van Froukje dat door S10 met zo veel passie werd gezongen dat je zou denken dat regels als ‘het is me allemaal te veel soms, dus probeer ik therapie’, door haar geschreven is. Haar Eurovisiehit De diepte die erop volgde, was al even raak.

Geraffineerde opbouw

Mooi hoe Froukje vervolgens niet probeerde over het dynamisch sterke slot van het blokje S10 heen te gaan – ze heeft er beslist het repertoire voor – , maar juist gas terugnam met de twee akoestische liedjes Ik ben bang en Een teken. Froukje heeft een jaar niet opgetreden, vertelde ze, maar ze is als zangeres nog beter geworden, wat ze vooral in de rustigere liedjes bewees.

Gedanst werd er ook, zeker toen de beat in Zonder liedjes steeds luider klonk. Het leek ook alsof haar nummers net wat meer bijval ontlokten dan die van S10, al kan het ook aan de geraffineerde opbouw van de show hebben gelegen; die werkte langzaam richting finale, ingeleid door Froukjes onverwoestbare Ik wil dansen.

Inmiddels hadden S10 en Froukje allebei hun bands op het podium staan en zagen we tijdens het opzwepende Hart in brand twee drummers en twee bassisten die het opnamen tegen straffe housebeats. Een spectaculaire finale van een show die beide zangeressen alle ruimte gaf zich van hun beste kant te laten horen. En zien, want zoals dat hoort bij dergelijke shows in de Ziggo, werd er een paar keer van kleding gewisseld. Zo kondigden ze tot slot in mooi lang wit het dampende disconummer Ik haat hem voor jou aan.

Er ging een traantje aan vooraf, al zal dat ook van opluchting zijn geweest. De allebei zeldzaam authentieke Froukje en S10 hadden elkaar versterkt, en de twee uur waren voorbijgevlogen. Een volgende keer zouden ze nog meer met elkaars liedjes kunnen doen (van zang ruilen of die samen doen), en mogen ze de vooraf opgenomen videoboodschappen aan elkaar ook live doen. Maar die bovenste ring in Ziggo Dome kan open, hoor.

S10 had het al een tijdje op haar repertoire staan, een vertaling van Paris, Texas, een liedje van de Amerikaanse Lana Del Rey. De uitvoering die ze in de Ziggo Dome gaf, met Froukje aan de piano, was zaterdag een hoogtepunt.

Precies de goede frasering en juiste toon en ook het juiste moment, toen Froukje net alleen alles gegeven had. Het was de enige cover en werd niet eens als zodanig aangekondigd. 17 en het nieuwe, emotioneel beladen, door Froukje en S10 samen geschreven en gezongen Misschien sloten er naadloos op aan. Deze drie liedjes precies halverwege de set vormden een intens hoogtepunt, waarna Froukje heel subtiel met Als ik God was het tempo opvoerde. De tranen konden worden gedroogd, S10 en Froukje leken bevrijd van mogelijke podiumvrees en er mocht volop worden gedanst.

Froukje en S10