De zestiende etappe van de Vuelta a España leverde opnieuw geen wielerfeest op, maar een schaduwspel. Pro-Palestina demonstranten dwongen de organisatie de slotklim naar de Castro de Herville te schrappen, waardoor de rit acht kilometer eerder eindigde. Egan Bernal mocht uiteindelijk juichen, maar de glans van zijn overwinning verbleekte in het tumult.
Vlucht van allure krijgt vrijgeleide
Na een nerveuze openingsfase vormde zich een sterke kopgroep van zeventien renners. Onder hen Egan Bernal, die zijn 200ste grote ronde-etappe reed, en publiekslieveling Mikel Landa. Omdat de Colombiaan op vijftien minuten van Jonas Vingegaard stond, gaf het peloton de vluchters al snel een ruime voorsprong. Zo kreeg de rit de contouren van een strijd vooraan, zonder inmenging van de klassementsmannen.
Het was wachten tot de Alto de Prado voor het vuurwerk echt losbarstte. Landa besloot zijn thuispubliek te trakteren op een aanval, waarop Bernal meteen reageerde. Samen met Braz Afonso en Rolland scheurde hij weg uit de kopgroep, terwijl achterin Soler tevergeefs probeerde de kloof te dichten. Voor de Spanjaard bleek het gevecht tegen de klok uiteindelijk te zwaar.
Van heroïek naar chaos
Met de Castro de Herville in zicht leken we een klassieke ontknoping te krijgen tussen Bernal en Landa. De twee hielden elkaar in bedwang en maakten zich op voor een beslissend duel op de slotklim. Maar plots verscheen opnieuw het inmiddels vertrouwde beeld: demonstranten die door de hekken probeerden te breken. De Spaanse politie greep in, en de wedstrijdleiding besloot – uit veiligheidsoverwegingen – de finish te verplaatsen naar de voet van de klim.
Zo veranderde een epische bergetappe in een abrupte sprint-à-deux. Landa probeerde het nog met een vroege aanzet, maar Bernal hield koel stand en won voor het eerst sinds zijn horrorcrash in 2022 weer een echt grote koers. Een overwinning die normaliter wielerhistorie zou schrijven, maar nu overschaduwd werd door de beelden van onrust en protest.
Vingegaard in controle, sfeer gespannen
In de achtergrond bleef Jonas Vingegaard probleemloos leider. De Deen finishte in het peloton, dat nooit echt hoefde te koersen, en behoudt zijn voorsprong in het klassement. João Almeida zat dicht in zijn buurt, maar ook hij besefte dat deze dag vooral een kwestie was van schade vermijden.
Toch overheerst na afloop niet de vreugde van de winnaars of het klassement, maar opnieuw de vraag hoe veilig deze Vuelta nog is. Na Bilbao en nu ook Galicië, lijkt de ronde voortdurend te worden ingehaald door maatschappelijke spanningen.
