In sommige kloosterordes, zoals het opvangtehuis Tamar in Lommel, werden ongewenst zwangere meisjes en vrouwen niet alleen weggestopt voor de buitenwereld. Ze werden door de nonnen ook gemanipuleerd of zelfs gedwongen om hun kind na de geboorte ter adoptie af te staan. De kloosterordes verdienden zo grof geld aan de opvang van de moeders, én passeerden nog eens langs de kassa wanneer ze het kind verkochten aan de adoptieouders. In De Nonnen, dinsdag 7 oktober bij VTM, vertellen Elise, Lieve en Peter over hun levenslange trauma en hun moeizame zoektocht naar hun biologische moeder of kind.

Elise raakte zwanger nadat ze door een priester verkracht werd. Haar moederinstinct nam al snel de bovenhand, maar de priester bracht haar naar de nonnen van Tamar in Lommel. Toen ze weeën kreeg, werd ze door de hoofdzuster illegaal naar Frankrijk gebracht: “Ik voelde me niet goed en had het gevoel dat mijn vitale functies stopten. Maar ik mocht niets doen, niets zeggen, zelfs niet kreunen. Ze reden maar door, zo snel mogelijk de grens over. Het was enkel de baby die telde, die moesten ze hebben.” Na een helse rit beviel Elise anoniem en in het geheim onder het systeem van ‘Sous X’ in een privékliniek. Daarna werd haar zoontje zonder haar toestemming bij haar weggenomen. “De dag na de bevalling hebben ze hem in een couveuse gelegd en naar België gebracht. Ik heb hem nooit meer gezien”, klinkt het bij Elise. 

Niet alle moeders kregen hun kind nog te zien na hun bevalling. Ook Lieves moeder moest anoniem in Frankrijk bevallen. Ze werd onder narcose gebracht en toen ze ontwaakte werd haar door de nonnen wijsgemaakt dat Lieve doodgeboren was. “Dus ze ging nooit op zoek naar haar kindje en intussen werd ik verkocht aan mijn adoptieouders. Alles is zo verbroken geweest. Ik kon nooit achterhalen wie mijn mama was, en omgekeerd zou ze niet naar mij op zoek gaan”, vertelt Lieve. 

Bij Peter hanteerden de nonnen een andere aanpak. De nonnen lieten Peter bij zijn moeder in Tamar wonen tot hij één jaar oud was. Terwijl ze zijn moeder met een list wegstuurden, werd Peter verkocht aan Nederlandse adoptieouders. De hoofdzuster regelde de adoptie zonder toestemming van Peters biologische moeder, die daar later aangifte van deed. Mede daardoor kon Peter de ware toedracht van zijn adoptie achterhalen. Gefrustreerd door het gebrek aan aandacht voor hem en zijn lotgenoten besluit Peter in ‘De Nonnen’ om aangifte te doen van zijn eigen ontvoering. “Er zijn in het verleden al biologische moeders geweest die aangifte deden van mensenhandel. De politie zegt telkens: het is verjaard, we kunnen er niets meer aan doen. Maar dit verhaal mag niet vergeten worden en moet in de geschiedenisboeken terechtkomen. Tot nu toe heeft nog geen enkel kind zelf aangifte gedaan van de eigen ontvoering. Daarom wil ik dat statement maken”, aldus Peter.