Remco Evenepoel greep opnieuw naast de Europese titel en moest wederom zijn meerdere erkennen in Tadej Pogacar. Na afloop gaf hij een nuchtere analyse van zijn prestatie en die van het Belgische team.

Remco Evenepoel eindigde als tweede op het EK. “Waarschijnlijk was dit wel de meest eerlijke uitslag”, verklaarde hij met de zilveren medaille om zijn nek bij Sporza. “Weer zilver op een EK, dat is wel jammer”, waarmee hij zijn teleurstelling niet verborg.

Fysieke grenzen en tactische keuzes

Op 75 kilometer van de aankomst moest Evenepoel de rol lossen. “Die aanval van Tadej Pogacar was net te lang. Op het laatste steile stukje moest ik lossen”, gaf hij aan. Ondanks zijn inspanningen kon hij het tempo van de Sloveen niet blijven volgen. “Ik heb mijn best gedaan en heb mijn koers gereden. Ik had misschien iets rapper van die andere mannen moeten afgeraken. Ik kom nog 20 à 30 seconden korter, maar het is een eerlijk resultaat.”

Evenepoel werd gevraagd of hij zichzelf had opgeblazen door Pogacar te willen volgen. “Het is de eerste keer dat ik zo lang kon meegaan. Dat is het positieve. Maar daarnaast is het een teken dat er nog werk is om die aanval te kunnen blijven volgen.”

Niveauverschil

Over de tactiek van het Belgische team was Evenepoel duidelijk. “We wilden Tadej zo snel mogelijk isoleren en dat is gelukt. Maar iedereen weet dat hij zo sterk is dat hij op zulke dagen soms bijna geen ploeg nodig heeft. Dat is gebleken.”

Tot slot benadrukte Evenepoel het enorme niveauverschil in het peloton. “Maar als je de verschillen ziet: hij stak er weer bovenuit”, stelde hij. “Ik kom een beetje in de buurt, de rest is weer heel ver weg. De verschillen zijn bijna groter dan in Kigali.”