Carly Wijs/ © NLBeeld
Carly Wijs (59) is ervan overtuigd dat haar lijf ‘in de rouw was’ nadat haar zoon Godfried uit huis ging. Dat vertelt de actrice in gesprek met Nouveau. ‘Toen het eenmaal zo ver was, ben ik het hele jaar erna ziek geweest.’
Maxime Segers
Om maar meteen duidelijkheid te scheppen: het lege nest bevalt Wijs inmiddels wel. Maar dat was niet altijd zo, vertelt de actrice die vanaf december in de NPO-serie Alpha 00 te zien is, aan tijdschrift Nouveau. Vooral de maanden vóór het vertrek van haar zoon Godfried vielen haar zwaar.
‘Maakte ik van die liefdesverdrietruzies. Ging ik mopperen over de zooi en die lege ijskast, zeggen dat ik er helemaal klaar mee was en dat het tijd werd dat hij uitvloog. Dat was gewoon een manier om vooruit te lopen op dat afscheid.’
Maar toen Godfried eenmaal uit huis was, schoot het lijf van de actrice in de weerstand. Ze was ‘het hele jaar ziek’. Ging door haar rug, kreeg een heftige griep, liep een hersenschudding op na een lelijke val op haar hoofd én ze ontdekte dat ze staar had. ‘Het was alsof mijn lichaam me iets wilde zeggen. Als alleenstaande moeder had ik negentien jaar lang altijd door moeten gaan, want ik moest zorgen. Voor het eerst kon ik me permitteren ziek te zijn.’
Veel van die emoties projecteerde ze op mij
Carly Wijs
Ondertussen denkt Wijs wel te weten waarom haar zo lijf zo heftig reageerde: het was in de rouw. ‘We waren een enorm stel. Toen hij wegging, kondigde hij aan dat hij twee maanden geen contact op zou nemen. Nou, ik belde gewoon elke dag. Verschrikkelijk hè? Het zorgen voor een kind is zo zinvol en ik heb er zo van genoten’, blikt ze terug in het interview.
Opvoeding
De hechte band die ze met haar zoon heeft, had Wijs niet altijd met haar eigen moeder. ‘Ik heb enorm gestreden met mijn moeder. Ze was altijd zo angstig. De zorgen voor mijn geestelijk gehandicapte zus hebben die angsten nog meer versterkt. Ik snap het dus wel, maar heb er ook last van gehad. Veel van die emoties projecteerde ze op mij.’
De actrice is er daarom altijd heel scherp op geweest ‘om niet dezelfde fout’ bij haar zoon te maken. ‘Want ik ben eigenlijk ook een hele bange vrouw. Maar ik ben wel moedig, dus ik duw een beetje door. In mijn hart ben ik een egel, maar ik gedraag me als een beer’, bekent ze.
Wat ook hielp: Wijs woonde ooit met haar zoon in Brussel, waar ze onderdeel uitmaakte van een gemeenschap met zzp’ers die ook in de culturele sector werkten en geen familie in de buurt hadden.
‘We hadden elkaar nodig. Die vaders uit die vriendenkring hielpen me enorm. Leerden Godfried bijvoorbeeld om in het verkeer verantwoordelijkheid te nemen. Dat had ik nooit gedurfd. Ik had die mannelijke energie nodig om hem die vrijheid te kunnen geven’, besluit ze.
