In een psychose beet Dennis zijn moeder in haar neus om te controleren of ze geen IS-strijder met masker was. In de rechtbank spreekt de moeder haar zoon toe: „Ik ben slachtoffer, maar Dennis is dat zelf ook.

Dennis had gedurende langere tijd last van psychoses, tot hij in de cel werd gezet nadat hij zijn moeder beet. Daardoor is hij al zeven maanden clean. Maar hulp heeft hij nog altijd niet, vertelt hij in de rechtbank. „Ik weet dat ik geen drugs moet gebruiken, maar doe het wel. Ik heb een probleem, daar wil ik hulp voor, maar die wordt niet geboden.’’

Aan het einde van de zitting spreekt zijn moeder Dennis en de rechtbank toe. Ze vertelt dat ze van Dennis verwacht dat hij meewerkt aan zijn behandeling. Als hij dat doet, kan hun band weer opnieuw opgebouwd worden.

„Ik zie mezelf elke dag in de spiegel en heb mijn zoon vergeven, nu is het aan de rechtbank om met mij mee te gaan. Een straf heeft geen zin, we willen therapie voor zijn verslaving en de juiste zorg.’