NIJMEGEN – Danio Aalders (18) uit Lent weet het zeker: zijn vader, die afgelopen kerst overleed, maakt de overwinningen die hij in rap tempo boekt mee. “‘Altijd blijven darten’, zei hij op zijn sterfbed tegen me”, vertelt Danio die dankzij de sport beter leerde omgaan met autisme. Nu reist hij met zijn moeder de hele wereld over. Tien vragen aan de jonge darter met één ultieme droom: schitteren op het grote WK darts in Londen.

Je hebt veel prijzen gewonnen. Ben je de tel al kwijt?

“Haha, ja, ik durf echt niet meer te zeggen hoeveel het er zijn. Mijn hele slaapkamer, waar ik ook uren per week train, staat vol. Een paar prijzen springen er voor mij bovenuit. De prijs die ik afgelopen augustus in Amerika won was fantastisch. Nog nooit was ik buiten Europa geweest. Ook op mijn beker van vorige maand in Maasdijk ben ik trots. Mijn allereerste toernooi bij de senioren, meerdere profs deden mee en de titel ging naar mij. Een grote verrassing.”

Toch was je niet meteen een natuurtalent. Dat het in het begin lastig was, kwam deels doordat je autisme hebt?

“Klopt. Geconcentreerd blijven en mezelf tijdens wedstrijden afsluiten voor de omgeving waren voor mij misschien wel de grootste uitdagingen. Door mijn autisme ben ik heel gevoelig voor prikkels. Als de muziek te hard stond of iemand in de zaal schreeuwde, was ik soms compleet van slag. Door veel te blijven trainen en spelen heb ik dat overwonnen. De Edese Darts Club heeft ook veel voor mij betekend.”

Wat heeft de Edese Darts Club dan precies voor jou gedaan?

“Ze hebben mij altijd geaccepteerd, steunen me bij wedstrijden en hebben me geleerd rustig te blijven. Ook heel belangrijk: hier ben ik socialer geworden. Drie jaar geleden was ik heel teruggetrokken. Nu is er voor volgend jaar met de vereniging een uitje gepland naar Ameland, met een groot feest en overnachting. Ik ga samen met mijn moeder. En het gaat leuk worden. Een paar jaar terug had ik nooit geloofd dat ik dat zou zeggen.”

Je bent met darts begonnen dankzij je vader, die vorig jaar met kerst overleed. Hij was een belangrijke sparringpartner voor je?

“Zeker. Thuis speelden we vaak tegen elkaar. Op mijn twaalfde verjaardag nam hij me mee naar Beuningen voor mijn allereerste toernooitje. Ik was meteen verkocht. Al snel oefende ik uren per dag thuis om beter te worden. En mijn vader ging elk toernooi met me mee. Toen het echt niet meer ging, keek hij vanuit het ziekenhuis via livestreams mee. Het heeft me enorm gemotiveerd om zoveel mogelijk toernooien voor hem te winnen. Zodat hij nog een mooie foto van me had met een beker. Of om de lach op zijn gezicht te zien. Mijn vader was mijn grote voorbeeld.”

Danio samen met zijn vader Wolfgang© eigen foto familie Aalders

Zei hij op zijn sterfbed iets speciaals tegen je?

“Ja. Altijd blijven darten, was zijn laatste boodschap. En dat ga ik doen. Mijn vader is er niet meer, maar ik ben ervan overtuigd dat hij nog altijd met me meekijkt. Elke prijs die ik win, win ik voor hem. Ik weet zeker dat mijn vader supertrots is. En mijn doel is om hem nog trotser te maken.”

Jouw moeder is ook trots. Hoe is jullie band?

“Die is het laatste jaar alleen maar hechter geworden. Mijn moeder is er altijd voor me en reist overal met me naartoe. En ze is nu mijn grootste fan. ‘Kom op, Danio!’, roept ze vaak al vanaf de eerste pijlen die ik gooi, ook als het in de rest van de zaal doodstil is. En door onze reizen maken we prachtige avonturen mee.”

Jullie reizen inmiddels heel de wereld over…

“Haha, klopt. Het laatste jaar gaat het snel. Boedapest vonden we allebei prachtig. En Orlando samen was ook een hele belevenis. Op dit moment zijn we in Riga (Letland, red.), eind oktober gaan we naar Hongarije voor een toernooi en een maand later zijn we in Portsmouth (Engeland, red.).”

Danio met zijn moeder Mandy© eigen foto familie Aalders

Al die reizen kosten ook veel geld. De stichting Pink Flight ben je wat dat betreft dankbaar. Vertel eens?

“Mijn moeder en ik hebben veel steun aan Pink Flight gehad. Deze Belgische stichting is opgericht door vier dartsvrienden die in hun directe omgeving te maken hebben gehad met kanker. Pal nadat mijn vader was overleden, hebben ze geld gedoneerd. Hierdoor kon ik onder meer mijn vluchten en het inschrijfgeld betalen voor toernooien in Duitsland en Denemarken. Dat zal ik nooit vergeten.”

Wat is de ultieme droom?

“Over een paar jaar hoop ik op het podium te staan tijdens het grote WK darts in Londen. Het lijkt me waanzinnig om voor duizenden mensen in de zaal te schitteren en dat iedereen me thuis op tv kan zien. Darten heeft van mij een ander mens gemaakt. Voor ik met de sport begon vond ik het afschuwelijk om voor een groep mensen te staan. Nu studeer ik Aardrijkskunde in Nijmegen, wil ik docent worden en mezelf op grote podia laten zien.”

Hoe groot is de kans dat we jou daadwerkelijk op het WK darts zien schitteren?

“Ik ben nu achttien en verbeter mezelf nog elke maand. Eerst wil ik nog meer internationale toernooien spelen, zowel bij de junioren als senioren. En bij ’s werelds grootste dartsbond, de PDC, meedoen aan het WK Jeugd. Dat is voor spelers tot en met 23 jaar. Profdarter Gian van Veen (uit Poederoijen, red.) won dat toernooi al eens en staat nu voor de derde keer op rij in de finale. Ik hoop dat dit voor mij ook ooit haalbaar is. En daarna inderdaad doorstoten naar het grote WK darts. Als dat lukt, ben ik op dat moment de gelukkigste persoon die er bestaat.”